Een kleine persoonlijke ontboezeming: Het is eind jaren zeventig. na een lange zomer vol feesten – ik had eindelijk mijn middelbare school afgerond – zag ik eigenlijk maar één optie voor iets dat nog een beetje zin had als vervolgopleiding: de kunstacademie.
En dan specifiek de Rietveld Academie in Amsterdam. Lekker dicht bij de kust waar ik woonde en van een goed niveau. Daar bleek echter de inschrijvingstermijn inmiddels al gesloten te zijn. Wel kon ik nog terecht bij de AKI in Enschede. Ook een prima reputatie, maar wel helemaal aan de andere kant van het land. Terwijl ik net iemand had ontmoet, waarvan ik dacht dat ik daar wel de rest van mijn leven mee wilde slijten. Zij omringd door andere aanbidders in het westen, ik ver weg in het oosten. Dat gaat niet goed, die ben ik binnen de kortste keren kwijt, was mijn snelle conclusie.
Dus gaf ik de autonome kunst op voor de liefde, werd taxichauffeur, huurde een huisje, ging samenwonen met mijn muze en doe dat na ruim veertig jaar – en een geweldige dochter en zoon plus vijf prachtige kleinkinderen rijker – nog steeds. De wens om creativiteit leidend te laten zijn in mijn toekomstige denken en doen bleef. Toen en nu nog steeds.
Taxichauffeur werd werktekenaar bij een handelsdrukkerij. Lay-outredacteur bij een krant. Copywriter en artdirector bij een reclamebureau. Creatief directeur en bestuurder bij datzelfde bureau. Zelfstandig designdenker en creatief strateeg. Hoofd van de afdeling Markt en adviseur van het CvB van de Design Academy Eindhoven. Kwartiermaker voor de Master Cross-over Creativity van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Directeur van het Centre of Expertise U CREATE, op het snijvlak van gezondheidszorg en de creatieve industrie. Aanjager van Health Hub Utrecht, transitienetwerk voor brede gezondheid en geluk. Plus al dat andere, wat tussendoor kwam.
Ruim veertig jaar toegepaste creativiteit. Voor landelijke en internationale opdrachtgevers. Publiek en privaat. Wat een geweldige tijd, die werkelijk is omgevlogen. Het gaf me de kans om de wereld te zien, mensen te ontmoeten die ik anders nooit was tegengekomen, maar vooral om samen te mogen werken met ongelofelijk veel getalenteerde collega’s. Die mij scherp hielden, kritisch bevroegen, skills en technieken leerden. Met wie ik successen kon vieren en teleurstellingen kon delen. En die ervoor zorgden dat ik aan geen dag met werkelijke tegenzin ben begonnen. En toch…
Iets bleef me zeggen dat er toch nog meer moest zijn. En dus ga ik nu opnieuw op zoek. Zoals ik na reclame de overstap maakte naar design, zo wordt kunst het volgende station. De reis is nog niet voorbij, maar wordt wel persoonlijker: Walter Amerika wordt Walt Amerika (zoals mij vrienden mij noemen). Toegepast wordt autonoom. Foto’s, schilderijen en wat zich nog meer in mijn hoofd aandient.
Netwerk, het ga jullie goed. Alle gezondheid en geluk in de toekomst.
Blijf werken aan mooie dingen en vooral aan een betere wereld!